Rasbeschrijving

Uniek en herkenbaar

Brandrode runderen hebben een unieke aftekening en een herkenbaar exterieur. Ze zijn gehoornd, egaal diep donkerrood of bruinrood van kleur met witte aftekeningen: een witte kol, een witte buik, een witte staartpunt en witte sokken of onderbenen. De neusspiegel is blauwzwart. Aan de kop en de poten neigt de kleur naar zwartachtig rood. Vanwege deze geblakerde kleur is de naam ‘Brandrood’ ontstaan. Brandrode runderen zijn middelgroot en evenredig gebouwd. Het zijn rustige en vriendelijke dieren. Zowel voor elkaar als voor de mens. Dit maakt ze goed hanteerbaar.

Duurzaam

Dat de Brandrode runderen een vruchtbaar ras vormen, blijkt wel uit de geboorte van een Brandrode vierling in 2014. Een gebeurtenis die maar 1 maal per 12 miljoen geboortes voorkomt.

Brandrode runderen zijn functioneel en duurzaam. Door hun robuustheid en hoge weerstand tegen ziekten hebben Brandrode runderen hardheid en een lange levensverwachting. Ze zijn sterk en sober, kunnen zich goed aanpassen en zijn goed bestand tegen voederovergangen en wisselende weersomstandigheden. Het Brandrode rund bezit goede overlevingseigenschappen. Ze zijn zelfredzaam en blijken redelijk winterhard, wat hen ook geschikt maakt voor jaarrond natuurbegrazing. De dieren zijn vroegrijp en vruchtbaar, kalven gemakkelijk af, geven voldoende en goede melk en bezitten goede moedereigenschappen.

Brandroden zogen op zoogkoebedrijven hun eigen kalveren. Melkveebedrijven geven hun kalveren speenmelk of kunstmelk.

Meerdoelkoeien

Brandrode runderen zijn economische meerdoelkoeien. Ze worden niet alleen uit liefhebberij gehouden, maar ook voor zowel natuurbegrazing, vleesproductie als melkwinning ingezet. De vierkants- en restwaarde zijn hoog.